بهترین توشه برای قیامت

مجموعه: اصول و فروع دین

 سوره مائده آیه 35 می فرماید : ای کسانی که ایمان آورده اید تقوا داشته باشید ، با وسیله ی تقوا به سوی خدا بروید و در راه خدا جهاد کنید.
فلاح یعنی رستگاری، به کشاورزان فلاح می گویند زیرا دانه می کارند و این دانه ها رشد می کنند و کشاورزان زمینه ی رشد آنها را فراهم می کند.
در قرآن داریم: قد افلح من زکی ها یعنی هر کس خودش را اصلاح کند به تحقیق رستگار می شود و قد افلح مومنین یعنی مومنین رستگار هستند. ولی بیشتر کلمه ی لعلکم داریم شاید رستگار بشوید.)
تقوا اقسامی دارد: تقوای سیاسی ،اخلاقی و اقتصادی و عبادی و ... تقوای به معنای قدرت پرهیز است.تقوا وسیله است نه هدف یعنی تقوا نیرویی است که زمینه ی کارهای خیر را فراهم می کند. مثل پلیس ، پلیس در شهر هدف نیست، وسیله است زیرا پلیس برای تماشا کردن نیست بلکه کار پلیس ایجاد نظم در شهر و جلوی خلاف گرفتن است. پس هدف پلیس نظم است. تقوا یک عامل بازدارنده و برانگیزنده است.
ویژگی انسان این است که به دنبال سود است و از ضرر بیزار است .تقوا به انسان می گوید که دنبال چیزهای مفید برو و دنبال چیزهای مضر نرو.
 امام صادق(علیه السلام) فرمود :تقوا یعنی هر جا امر خدا هست آنجا حاضر باشید و هر جا خدا نهی کرده ،در آنجا نباشید. در قرآن داریم: بهترین زاد و توشه ی شما در قیامت، تقوا است . یک تقوای ابتدایی و یک تقوای انتهایی داریم. در قرآن داریم: ما کسی را پذیرش می کنیم که زمینه ای داشته باشد . یعنی فرد تقوای ابتدایی دارد و با خواندن قرآن، این تقوا تقویت می شود. داریم که قرآن برای مردم است. تقوای نهایی همان روزه گرفتن و نماز و ... است که اینها تقوا را افزایش می دهد.
در قرآن داریم: هر کس در راه خدا کوشش کند ما قطعا راه های مختلفی را به او نشان می دهیم . یکی از راههای ترک گناه، تقوا است. ما باید پلیس درون مان را تقویت کنیم. تقوا یعنی پرهیز از کسی که ما را می بیند. تقوا یعنی علم به اینکه کسی ما را می بیند. اگر ما بدانیم که کسی کارهای ما را ثبت می کند، تمام مشکلات حل می شود. اگر ما احساس کنیم که هنگام سجده ،خدا ما را می بیند، به سرعت آنرا تمام نمی کنیم و آنرا طول می دهیم. اگر ما بخواهیم در نماز حال پیدا کنیم باید دیدمان این طور باشد که کسی در نماز ما را می بیند. امام حسین (علیه السلام) وقتی علی اصغر روی دستش به شهادت رسید فرمود: این مصیبت بر من آسان است زیرا خدا آنرا می بیند.
امام صادق(علیه السلام) می فرماید: آنچنان از خدا بترس که گویی خدا را می بینی .عالم محضر خداست، در محضر خدا گناه نکنید این یعنی تقوا. قهرمانان در مسابقات، کارهای سخت را تحمل می کنند زیرا عده ای آنها را می بینند و این دیدن در انسان حس ایجاد می کند. تقوای در مصیبت آرام بودن و در عبادت، حال داشتن است .
در قسمت بعد داریم :ای مردم ،با وسیله ای به سوی خدا بروید. وسیله یعنی هر چیزی که ما را به خدا نزدیک کند.حاکم نیشابوری می گوید: اصحاب پیامبر وسیله هستند.
در منابع اهل سنت به اشیاء مثل قرآن واعمال مثل نماز و افراد مثل رسول خدا، وسیله اطلاق می شود. یکی از علمای بزرگ اهل سنت می گوید :بسیاری از افراد بعد از فوت پیامبر به کنار قبر پیامبر می رفتند و به پیامبر که نبی رحمت بود متوسل می شدند تا شفای بیمارشان را بگیرند. زمانی باران نیامد و فردی نزد همسر پیامبر رفت و گفت که باران نمی آید. او گفت که در کنار قبر پیامبر روزنه ای ایجاد کن و به ایشان متوسل بشو، تا باران بیاید.
در خطبه ی 110 نهج البلاغه داریم: از چیزهایی که مردم می توانند متوسل بشوند به سوی خدا اینهاست: ایمان به خدا ،جهاد در راه خدا، کلمه ی اخلاص، اقامه ی نماز، روزه ماه رمضان ،زکات ،حج، صدقه و ... پس انسان می تواند معصومین را در زمان حیات و بعد از مرگ وسیله قرار بدهد. ما از اعتبار ائمه استفاده می کنیم تا شفای بیماران را از خدا بگیریم. فردی وقتی غذا خورد، خدا و پیامبر را شکر کرد .فردی گفت که این شرک است و او در جواب گفت که در قرآن داریم :خدا و پیامبر ما را بی نیاز کرده است .این آیه جواز توسل است .
در ادامه ی آیه 35 سوره مائده قرآن می فرماید: در راه خدا جهاد کنید. جهاد یعنی کوشش و تلاش .
جهاد اقسامی دارد : سه نوع جهاد داریم: جهاد اکبر، جهاد اصغر و جهاد کبیر .جهاد اکبر مبارزه با نفس است و جهاد اصغر مبارزه با دشمن است . جهاد کبیر تبلیغ است .در قرآن داریم جهاد کنند بوسیله قرآن، جهاد کبیر . یعنی انسان با زبان مردم را به دین جذب کند. پیامبر با جهاد کبیر، شروع به ترویج اسلام کرد.
هر چقدر ما در جهاد بیشتر تلاش کنیم خدا بیشتر به ما کمک می کند. در قرآن ،خدا مجاهدین را ترجیح داده است .جهاد با نفس خیلی مهم است و هیچوقت تمام نمی شود. امام صادق(علیه السلام) می فرماید :همیشه با نفس خودت در مبارزه باش .

اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم

حضرت مهدى(ع) در آینه کلام معصومین

مجموعه: احادیث و سخنان بزرگان

حضرت مهدى(ع) در آینه کلام معصومین
رسول اللّه (ص) می‌فرمایند:
لاتقوم الساعه حتی یقوم القائم الحق منّا و ذلک حین یأذن اللّه عزّوجلّ له و من تبعه نجا و من تخلّف عنه هلک. اللّه اللّه عباد اللّه فأتوه و لو علی الثلج فانّه خلیفه اللّه عزّوجلّ و خلیفتی.(1)
روز قیامت فرا نمی‌رسد مگر آنکه از بین ما، قائم حقیقی قیام نماید؛ و آن قیام، زمانی خواهد بود که خدای عزوجل او را اجازه فرماید. هرکس پیرو او باشد، نجات می‌یابد و هر که از فرمانش تخلف ورزد، هلاک می‌شود. ای بندگان خدا، خدا را، خدا را، بر شما باد که به نزدش آیید، اگرچه بر روی یخ و برف راه روید. زیرا او خلیفه خدای عزوجل و جانشین من است.

---------------------------------------------
امیرالمۆمنین علی (علیه‌السلام) می‌فرمایند:
قال للحسین (علیه‌السلام): التاسع من ولدک یا حسین! هو القائم بالحق، المظهر للدین، الباسط للعدل، قال الحسین (علیه‌السلام) فقلت: یا امیرالمۆمنین و إنّ ذلک لکائن؟ فقال (علیه‌السلام) : ای و الذی بعث محمداً بالنبوه و اصطفاه علی جمیع البریّه و لکن بعد غیبه و حیره لاتثبت فیها علی دینه اِلاّ المخلصون المباشرون لروح الیقین الذین أخذ اللّه میثاقهم بولایتنا و کتب فی قلوبهم الایمان و ایّدهم به روح منه.(2)
امام علی (علیه‌السلام) به امام حسین (علیه‌السلام) فرمودند: نهمین فرزند تو ای حسین، قیام کننده به حق و آشکار سازنده دین و گستراننده عدالت است. امام حسین (علیه‌السلام) گویند: پرسیدم: یا امیرالمۆمنین، آیا حتماً چنین خواهد شد؟
فرمودند: آری، قسم به کسی که حضرت محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) را به پیامبری بر انگیخت و او را بر تمام خلایق برگزید، چنین خواهد شد، اما بعد از غیبت و حیرتی که در آن، کسی ثابت قدم بر دین نمی‌ماند، مگر مخلصین و دارندگان روح یقین، آنان که خداوند نسبت به ولایت ما از آنان پیمان گرفته و ایمان را بر صفحه دلشان نگاشته و با روحی از جانب خود تأیید فرموده است.

---------------------------------------------
حضرت زهرا (س) می‌فرمایند:
قال لی رسول اللّه (ص) أبشری یا فاطمه، المهدیّ منک.(3)
رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) به من فرمودند: ای فاطمه، تو را بشارت باد به اینکه حضرت مهدی (عج) از نسل توست.

---------------------------------------------
امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) فرمودند:
ما منّا احدٌ اِلاّ ویقع فی عنقه بیعه لطاغیه زمانه اِلاّ القائم الّذی یصلّی روح اللّه عیسی بن مریم خلفه فان اللّه عزّوجلّ یخفی ولادته و یُغیّب شخصه لئلاّ یکون لأحد فی عنقه بیعه.(4)
هیچ یک از ما اهلبیت نیست مگر آنکه بیعتی از طاغوت زمانش را اجباراً بر عهده دارد. مگر حضرت قائم که عیسی بن مریم، روح اللّه پشت سر او نماز می‌گذارد. خداوند ولادت او را مخفی می‌دارد و شخص او را از دیدگان، غایب می‌گرداند، تا بیعت هیچ کس را بر گردن نداشته باشد.

---------------------------------------------
امام حسین (علیه‌السلام) می‌فرمایند:
منّا اثنا عشر مهدیّاً اوّلهم امیرالمۆمنین علی بن ابیطالب (علیه‌السلام) و آخرهم التاسع من ولدی و هو الامام القائم بالحق. یحیی اللّه به الأرض بعد موت‌ها و یظهر به دین الحق علی الدین کلّه و لو کره المشرکون.(5)
دوازده هدایت شده هدایتگر از بین ما هستند، اولین آنان امیرالمۆمنین علی بن ابیطالب (علیه‌السلام) و آخرین آنان، نهمین فرزند من است که پیشوای قیام کننده به حق خواهد بود، خداوند به وسیله او زمین را پس از موات شدنش زنده می‌کند و به دست او، دین حق را بر تمامی ادیان پیروز می‌سازد، اگر چه مشرکان را ناخوشایند باشد.
---------------------------------------------
امام زین العابدین (علیه‌السلام) می‌فرمایند:
إن للقائم منّا غیبتین، احداهما أطول من الأخری... فیطول أمرها حتی یرجع عن هذا الامر اکثر من یقول به، فلایثبت علیه اِلاّ من قوی یقینه و صحّت معرفته و لم یجد فی نفسه حرجاً ممّا قضینا و سلّم لنا اهل البیت.(6)
برای قائم ما دو غیبت هست. یکی از آن دو، طولانی‌تر از دیگری است، و آن قدر طول خواهد کشید که اکثر معتقدین به ولایت، از او دست خواهند کشید. در آن زمان کسی بر امامت و ولایت او ثابت قدم و استوار نمی‌ماند مگر آن که ایمانش قوی، و شناختش درست باشد و در نفس خویش، نسبت به حکم و قضاوت ما هیچ گرفتگی و کراهتی احساس نکند و تسلیم ما اهلبیت باشد.

---------------------------------------------
امام باقر (علیه‌السلام) می‌فرمایند:
راوی گوید از امام (علیه‌السلام) درباره آیه شریفه فلا أقسم بالخنّس الجوار الکنّس (تکویر: 15 و 16) سوال کردم. فرمود: هذا مولود فی آخر الزمان. هو المهدی من هذه العتره. تکون له حیره و غیبه، یضلّ فیها اقوام و یهتدی فیها أقوام. فیاطوبی لک إن أدرکته و یا طوبی لمن أدرکه.(7)
مراد این آیه، مولودی در آخر الزمان است که همان مهدی از این خاندان است. او را حیرت و غیبتی هست که در آن، گروه‌هایی گمراه شوند و گروه‌هایی دیگر هدایت پذیرند. خوشا به حال تو اگر او را درک کنی و خوشا به حال هرکسی که او را درک کند.

---------------------------------------------
امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرمایند:
إنّ لصاحب هذا الامر غیبه، فلیتّق اللّه عبد و لیتمسّک بدینه.(8)
همانا برای صاحب این امر، غیبتی هست، پس بنده خدا در آن دوران باید تقوای الهی پیشه کند و به دینش چنگ زند.

---------------------------------------------
امام کاظم (علیه‌السلام) می‌فرمایند:
صاحب هذا الامر، هو الطرید الوحید الغریب الغائب عن أهله الموتور بأبیه.(9)
صاحب این امر (حضرت مهدی (عج)) رانده شده، تنها، غریب، غائب و دور از اهل و خونخواه پدر خویش می‌باشد.

---------------------------------------------
امام رضا (علیه‌السلام) می‌فرمایند:
... و بعد الحسن ابنه الحجّه القائم المنتظر فی غیبته، المطاع فی ظهوره، لو لم یبق من الدنیا اِلاّ یوم واحد لطوّل اللّه ذلک الیوم حتی یخرج فیملأها عدلا کما ملئت جوراً.(10)
و بعد از امام حسن عسکری (علیه‌السلام) فرزندش حضرت حجت قائم، امام خواهد بود آن کس که در دوران غیبتش مورد انتظار، و در زمان ظهورش مورد اطاعت مۆمنان است. اگر از عمر دنیا جز یک روز باقی نمانده باشد، خدا همان روز را چنان طولانی کند که قیام فرماید و زمین را از عدالت پر کند، چنانکه از ستم پر شده باشد.

---------------------------------------------
امام جواد (علیه‌السلام) می‌فرمایند:
درباره اینکه چرا حضرت مهدی (عج) منتظَر نامیده می‌شود فرمودند:
إن له غیبه یکثر ایام‌ها و یطول امدها فینتظر خروجه المخلصون و ینکره المرتابون و یستهزئ به الجاحدون و یکذَّب فیها الوقاتون و یهلک فیها المستعجلون و ینجو فیها المسلّمون.(11)
او را غیبتی هست که زمانش زیاد است و پایانش به طول می‌انجامد. پس مخلصین، چشم انتظار قیام او می‌مانند و شک کنندگان به انکار او بر می‌خیزند و منکرین به استهزای او می‌پردازند و تعیین کنندگان وقت ظهور، مورد تکذیب قرار می‌گیرند و عجله کنندگان در آن هلاک می‌شوند و تسلیم شدگان نجات می‌یابند.
---------------------------------------------
امام علی النقی (علیه‌السلام) می‌فرمایند:
اذا غاب صاحبکم عن دار الظالمین، فتوقّعوا الفرج.(12)
زمانی که صاحب و امام شما از دیار ستمگران غایب گشت، چشم انتظار فرج باشید.

---------------------------------------------
امام حسن عسکری (علیه‌السلام) می‌فرمایند:
المنکر لولدی کمن اقرّ به جمیع أنبیاء اللّه و رسله ثم انکر نبوّه محمد رسول اللّه (صلی الله علیه وآله وسلم) و المنکر لرسول اللّه (صلی الله علیه وآله وسلم) کمن انکر جمیع الانبیاء لأن طاعه آخرنا کطاعه اوّلنا و المنکر لآخرنا کالمنکر لأوّلنا.(13)
کسی که فرزندم، مهدی (عج) را انکار کند مانند کسی است که تمام پیامبران و رسولان الهی را قبول داشته باشد، اما نبوت حضرت محمد رسول اللّه (صلی الله علیه وآله وسلم) را انکار کند؛ و انکار کننده رسول اللّه مانند کسی است که همه انبیاء را انکار نماید. چون اطاعت آخرین امام ما، به منزله اطاعت اولین امام است و منکر آخرین امام ما، به منزله منکر اولین امام است.

بسم الله الله الرحمن الرحیم
امسال زائرت نبودم اما زائر زائرانت بودم....چه کردی حسین جان؟ زیر و روشان کردی...

یقیناً عاشقانت خوب دانند
که وراث غمی در دل نهانند

نماز عشق تو پایان ندارد
و جانها مست و لبریز اذانند

برای قلب هر عاشق، حبیبی
که پیران هم سر کویت جوانند

چه کردی با دل این زائرانت؟
یکایک دم به دم مرثیه خوانند

خدا داند که این دلهای پر خون
امانت دار صد بار گرانند

حدیث «رأیت سود» ی که گفتند
گمان دارم که این امت همانند

جابر از امام باقر(علیه السلام) روایت می کند:
 "یخرج شاب من بنی هاشم بکفه الیمنی و باتی من خراسان...

اسماء‌‌الحسنی

در کتاب عدده‌الداعی از حضرت رضا (ع) و آن بزرگوار از آباء گرام خود نقل فرموده‌اند: خداوند متعال نود و نه اسم است که هر که خدا را به آن اسماء بخواند دعایش مستجاب می‌شود و هر که حفظ نماید آنها را داخل بهشت می‌گردد و در خبر دیگر به این مضمون از حضرت صادق (ع) از جناب رسول اکرم(ص) روایت نموده است و آن اسماء مبارکه این است:

اللّهُ الْواحِدُ، الأحدُ، الصمدُ، الأوّلُ، الآخِرُ، السّمیعُ، الْبَصیرُ، اَلْقَدیرُ، اَلْقاهِرُ، اَلْأعْلی، اَلْباقی، اَلْعَلِیُّ، اَلْبَدیعُ، اَلْباریءُ، الأکرمُ، الظاهرُ، اَلْباطِنُ، الحَیُّ، اَلْحَکیمُ، اَلْعَلیمُ، اَلحلیمُ، الحفیظُ، اَلْحَقُ، اَلْرائی، اَلسّلامُ، اَلْسَلامُ، اَلْمُؤمِنُ، اَلْمُهیمنُ، اَلْعَزیز، اَلْجَبّارُ، اَلْمُتَکَبرُ، السیّدُ، السّبوح، اَلْشَهید، اَلْصادِقُ، اَلْصانِعُ، اَلْطاهِرُ، اَلْعَدْلُ، اَلْعَفُّو، اَلْغَفُورُ، اَلْغنیُّ، اَلْغِیاثُ، اَلْفاطرُ، اَلْفَردُ، اَلْفتّاحُ، اَلْفالِقُ، اَلْمَجیدُ، اَلوَلیَّ، اَلْمَنّانُ، اَلْمُحیطُ، المُبینُ، الْمُقیتُ، اَلْمصوَّرُ، اَلْکریمُ، اَلْکبیرُ، اَلْکافی، کاشف‌الضُّرَّ، الوِتْرُ، اَلْنُورُ، اَلْوّهابُ، اَلْناصِرُ، اَلْوَدُودُ، اَلْهادِی، اَلْوَفیُّ الْوَکیلُ، اَلْوارِثُ، اَلبِرُ، اَلْباعِثُ، اَلْتَوّابُ، اَلجلیلُ اَلْخَبیرُ، اَلْخالِقُ، خَیرُالنّاصِرین، اَلْدَّیانُ، اَلْشَکُورُ، اَلْعَظیمُ، اَلْلطیفُ، اَلْشافی.

دعای گنج العرش

در بعضی از کتب این دعا را از حضرت رسول (ص) نقل و برای آن خواص و اثرات زیادی نوشته‌اند و از آن جمله است که به خواننده دعا خدای تعالی سه چیز مرحمت فرماید:

-                    اول برکت در روزی

-                    دوم از غیب روزی او می‌رسد

-                    سوم دشمن او نابود شود

و هر کس آن را بخواند یا پیش خود نگهدارد از شر شیطان و بلیات زمین و آسمان محفوظ ماند و اگر این دعا را هر روز بخواند به شخص بیماری که اطباء از معالجه او مأیوس شده‌اند بدمد خداوند از فضل خود او را شفای عاجل عنایت فرماید و اگر شخص دارای اولاد نباشد و این دعا را با مشک و عنبر بنویسد و سی و یک روز نزد خود نگه دارد خداوند عالم او را صاحب اولاد فرماید و امید هست که دارنده این دعا در قیامت درجه و مقام عالی داشته باشد.

از خواص دعای مزبور به همین قدر اکتفا شده هر که خواهد به آ‌نها مراجعه نماید.

بَسْم اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمْ

لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبحانَ الْمَلِکِِ الْقُدُّوسِ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ سُبْحانَ الْعَزیزِ الْجَبّار لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الرَّؤُفِ الرَّحیم لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْغَفُورِ الرَّحیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْکَریمِ الْحَکیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْقَویَّ الْوَفّی لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ اللَّطیفِ الْخَبیر لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الصَّمَدِ الْمَعْبُودِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْغَفُورِ الْوَدُودِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْوَکیلِ الْکَفیلِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الرَّقیبِ الْحَفیظِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الدّائِمِ الْقائِمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْمُحْیِ الْمُمیتِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْحَیَّ الْقَیُّومِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْخالِقِ الْبار‍ِی     لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعَلِیَّ الْعَظیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْواحِدِ الْأحَدِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْمُؤمِنِ الْمُهَیْمِنِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْحَسیبِ الشَّهیدِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْحَلیمِ الْکَریمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الأوَّلِ الْقَدیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الأوَّلِ الآخِرِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الظّاهِرِ الْباطِنِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْکَبیرِ الْمُتَعالِ    لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْقاضِیِ الْحاجاتِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ رَبَّ الْعَرْشِ الْعَظیمِِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ رَبّیَ الْأعْلی لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْبُرْهانِ الْسُلْطانِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ السَّمیعِ الْبَصیرِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْواحِدِ الْقَهّارِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعَلیمِ الْحَکیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ السَّتّارِ الْغَفّارِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الرَّحْمنِ الدَّیانِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْکَبیرِ الْأکْبَرِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعَلیمِ الْعَلاّامِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الشَافِی الْکافی لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعَظیمِ الْباقی لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الصَّمَدِ الْأحَدِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْأرْضِ وَ السَّمواتِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْخالِقِ الرَّزاقِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْفَتّاحِ الْعَلیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعَزیزِ الْغَنِیَّ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْغَفُورِ الشَّکُورِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعَظیمِ الْعَلیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ ذِی الْمُلْکِ وَ الْمَلَکُوتِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ ذِی الْع‍ِزَّهِ وَ الْعَظَمَهِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ ذِی الْهَیْبَهِ وَ الْقُدْرَهِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ ذِی الْک‍ِبْرِیاءِ وَ الْجَبَرُوتِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ السَّتارِ الْعَظیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعالِمِ الْغَیبِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْحَمیدِ الْمَجیدِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْحَکیمِ الْقَدیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْقادِرِ السَّتّارِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ السَّمیعِ الْعَلیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْغَنِیَّ الْعَظیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعَلاّمِ السَّلامِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْمَلِکِ النَّصیرِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْغَنِیَّ الرَّحْمنِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْقَریبِ الْحَسَناتِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْوَلِیَّ الْحَسَناتِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ سُبْحانَ الصَّبُورِ السَّتّارِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْخالِقِ النُّورِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْغَنِیَّ الْمُعْج‍ِزِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْفاضِلِ الشَّکُورِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْغَنِیَّ الْقَدیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ ذِی الْجَلالِ الْمُبینِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْخالِصِ الْمُخْلِصِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الصّادِقِ الْوَعْدِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْحَقَّ الْمُبینِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ ذِی الْقُوَّهِ الْمَتینِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْقَوِیَّ الْعَزیزِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْحَیَّ الَّذی لا یَمُوتُ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعَلاّمِ الْغُیُوبِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ السَّتّار الْعُیُوبِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْمُسْتَعانِ الْغَفُورِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ رَبَّ الْعالَمینَ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الرَّحْمنِ السَّتّارِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الرَّحیمِ الْغَفّارِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعَزیزِ الْوَهّابِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْقادِرِ الْمُقْتَدِرِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ ذِی الْغُفْرانِ الْحَلیمِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْمَلِکِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْبارِیءِ الْمُصَوَّرِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْعَزیزِ الْجَبّارِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْجَبّارِ الْمُتَکَبِّر لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ اللهِ عَمّا یَصِفُونَ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْقُدُّوسِ السُّبُّوحِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ رَبَّ الْمَلائِکَهِ وَ الْرُّوحِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ ذِی الْألاءِ وَ النَّعْماءِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْمَلِکی الْمَقْصُودِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ الْحنّانِ الْمَنّانِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ سُبْحانَ ادَمُ صَفِیُّ اللهِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ نُوحٌ نَجِیُّ اللهِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ اِبراهیمُ خَلیلُ اللهِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ اِسْمعیلَ ذَبیحُ اللهُ، لا اِلهَ اِلاّ اللهُ مُوسی کَلیمُ اللهِ، لا اِلهَ اِلاّ اللهُ داوُودُ خَلیفَهُ اللهِ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ عیسی رُوحُ اللهِ، لا اِلهَ اِلاّ اللهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ وَ صَلَّی اللهُ عَلی خَیْرِ خَلْقِه وَ نُورِ عَرْشِه اَفْضَلَ الْأنبِیاءِ وَ الْمُرْسَلینَ حَبیبنا وَ سَیَّدِنا وَ سَنَدِنا وَ شَفیعنا وَ مَوْلینا مُحَمَّدٍ وَ عَلی الِهِ وَ اَصْحابِهِ اَجْمَعینَ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحَمینَ.

دعا به هنگام خواب

هر کس در وقت خواب سه مرتبه این جمله را بگوید مثل آن است که هزار رکعت نماز خوانده باشد در آن شب.

یَفْعَلُ اللّهَ ما یَشاءُ بِقُدْرَتِهِ وَ یَحْکُمُ ما یُریدُ بِعِزَّتِهِ.

دعا به جهت خواب دیدن امیرالمؤمنین علی(ع)

 حضرت صادق(ع): اگر کسی خواهد حضرت علی(ع) را در خواب ببیند در موقع خواب این دعا را بخواند:

اَللّهُمَّ اِنّی اَسْأَلُکَ یا مَنْ لَهُ لُطْفُ خَفِیُّ وَ اَیادِیِهِ باسِطَهٌ لا تَقْبَضُ اَسْأَلُکَ بِلُطْفِکَ الْخَفِیِّ ما لَطُفْتَ بِهِ لِعَبْدٍ اِلّا کُفِیَ اَنْ تُرِیَنی مَوْلایَ اَمیرالْمُؤْمِنینَ عَلِیَّ بْنَ اَبی طالِبِ فی مَنامی.

دعایی که باید در مغازه خوانده شود

أًشْهَدُ أَنْ لا اِلهَ اِلاّ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْأَلُکَ مِنْ فَضْلِکَ رِزْقاً حَلالاً طَیِّباً وَ اَعُوذُبِکَ مِنْ اَنْ اَظْلِمَ اَوْ اُظْلَم وَ اَعُوذُبِکَ مِنْ صَفْقَهٍ خاسِرَهٍ   وَ یَمینٍ کاذِبَهٍ.

چون این دعا بخواند ملکی که به او موکل است می‌گوید:بشارت باد تو را که امروز در این بازار کسی بهره‌اش از تو فراوانتر نیست تعجیل کردی در جمع آوردن ثوابها و محو کردی از خود گناهان را، به زودی می‌آید به سوی تو آنچه خدا روزی تو گردانیده است حلال و طیّب و مبارک.

دعا به جهت رفع عذاب قبر

رسول خدا(ص) فرمود: هرکه هر روز ده بار این دعا را بخواند چهار هزار گناه کبیره او را خدا بیامرزد و او را از سکرات موت و قبر و صدهزار هول قیامت برهاند و از شرّ شیطان و لشکرهای او محفوظ گردد و قرضش ادا می‌شود و غمش زایل گردد:

اَعْدَدْتُ لِکُلِّ هَوْلٍ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَ لِکُلِّ هَمٍّ وَ غَمٍّ ما شاءَ اللهُ وَ لِکُلِّ نِعْمَهٍ اَلْحَمْدُلِلّهِ وَ لِکُلِّ رَخاءِ الشُّکْرُ لِلّهِ وَ لِکُلِّ اُعْجوبَهٍ سُبْحانَ اللهُ وَ لِکُلِّ ذَنْبٍ اَستَغْفِرُاللهَ وَ لِکُلِّ مُصیبَهٍ اِنّا لِلّهِ وَ اِنّا اِلَیْهِ راجِعُونَ وَ لِکُلِّ ضیقٍ حَسْبِیَ اللهُ وَ لِکُلِّ قَضاءٍ وَ قَدَرٍ تَوَکَّلْتُ عَلَی الله وَ لِکُلِّ عَدُوٍّ اِعْتَصَمْتُ بِاللهِ وَ لِکُلِّ طاعَهٍ وَ مَعْصِیَهٍ لاحَوْلَ وَ لا قُوَّهَ اَلاّ بِاللهِ الْعَلِیِّ الْعَظیمِ